اما بهداد سلیمی با گذشت 4سال به این انتظار خاتمه داد و در مسابقات جهانی آنتالیای ترکیه قهرمان دسته فوق‌سنگین وزنه‌برداری جهان شد. سلیمی برای رسیدن به این عنوان در سطح بزرگسالان پیش‌تر کسب مقام سومی جهان در سال2008 در کلمبیا و قهرمانی جهان در سال2009 در بخارست رومانی را در رده جوانان تجربه کرد و با پیمودن مدارج ترقی توانست در رقابتی نزدیک با دارندگان عناوین قهرمانی جهان و المپیک، عنوان قوی‌ترین مرد جهان را دوباره در آنتالیا به ایران بازگرداند.گفت‌و‌گوی همشهری با قهرمان سنگین وزن جهان را می‌خوانید.
متولد آذر سال68 در قائم‌شهر هستم. با وزن و فیزیکی که داشتم بر خلاف نوجوانان هم‌سن و سال من که در شهر ما گرایش‌شان بیشتر به سمت فوتبال و کشتی بود نمی‌توانستم به فوتبال علاقه‌مند شوم. هر چند که شروع ورزشم با ژیمناستیک بود و یک سالی هم کشتی گرفتم، اما به توصیه یکی از همسایگان به‌نام عظیمی 3ماه تابستان را به وزنه‌برداری رفتم و خیلی زود جذب این رشته سنگین شدم.انگار سال‌ها بود که به دنبال گمشده‌ام بودم و از اینکه به وزنه‌برداری علاقه‌مند شدم در پوست خود نمی‌گنجیدم.
از غزالیان و توکلی تا باقری
بیشترین زحمت پرورشم و آموزش الفبای وزنه‌برداری با قاسم غزالیان مربی‌زحمتکش قائم‌شهری بود. در رده جوانان هم حسین توکلی، قهرمان المپیک سیدنی، این مسئولیت بزرگ را به دوش کشید؛ چه در اردوهای ملی و چه قهرمانی کشور و بعد هم در تیم ملی بزرگسالان کوروش باقری و حسین رضازاده که به عنوان سرمربیان تیم ملی در رسیدنم به موفقیت کمک کردند. خوشحالم از اینکه توانستم بخشی از زحمات این مربیان و اساتیدم را با کسب عنوان قهرمانی جهان جبران کنم و همیشه و در همه حال پیشرفتم را مرهون راهنمایی‌‌های این عزیزان می‌دانم.
پیشرفت تدریجی
برای رسیدن به موفقیت، پیشرفتم تدریجی بود. ابتدا در سال2007 در مسابقات باشگاه‌های آسیا در سوریه نایب قهرمان جوانان شدم و بعد در سال2008 با زدن 187کیلو یکضرب و 222 کیلو در دوضرب در کلمبیا، نفر سوم جوانان جهان شدم. یک سال بعد در بخارست با 195کیلو یکضرب و 228کیلو دوضرب نفر اول و قوی‌ترین جوان وزنه‌برداری دنیا شناخته شدم.در همین سال در کره جنوبی در مسابقات باشگاه‌های آسیا در رده جوانان، عنوان نایب قهرمانی سال پیش را تکرار کردم و سرانجام در نخستین حضورم در سطح بزرگسالان در مسابقات آسیایی قزاقستان با زدن 190کیلو یکضرب و 231کیلو در دوضرب به مدال طلا رسیدم و با گذشت یک سال در آنتالیا با 208کیلو در یکضرب و 245کیلو در دوضرب قهرمان جهان شدم.
رکوردهای بهتر در تمرینات
در طول تمرینات اردویی در یکضرب 212کیلو و در دوضرب 252کیلو را نیز زدم اما در مسابقات جهانی استرس و حضور نخست تا حدودی مانع از آن شد که بتوانم به رکوردهای دلخواه دست پیدا کنم. حالا با حضور در مسابقات جهانی ترسم ریخته شده و مطمئناً با انگیزه بیشتر به دنبال ارتقای رکوردهای آنتالیا خواهم بود.
رقابت، عامل موفقیت
از بازگشت و حل مشکل سعید علی‌حسینی خیلی خوشحال می‌شوم. من همیشه از رقابت با دیگران لذت می‌برم و این نکته را عامل اصلی موفقیت می‌دانم. با سعید 2سال اختلاف سنی دارم و او صاحب رکوردهای ارزشمندی است. او نیز در پیشرفت من خیلی نقش داشت و از او خیلی چیزها یاد گرفتم. با بازگشت او و حضور یک رقیب جدی به نام سجاد انوشیروانی مطمئن هستم که قهرمانی دسته فوق‌سنگین، سال‌های سال می‌تواند در اختیار ایران باشد.
رقیبان اصلی در گوانجو
در بازی‌های آسیایی گوانجو شاید خیلی‌ها تصورشان این باشد که من با توجه به قهرمانی در جهان برای کسب مدال طلا انگیزه چندانی نداشته باشم ولی بر عکس من به عنوان سرباز وطن برای سربلندی مملکتم از هیچ تلاشی دریغ نخواهم کرد. اهمیت مدال طلا برای ارتقای ایران در جدول رده‌بندی بازی‌ها بسیار مهم است و من هم می‌کوشم تا با تمام توان فقط به مدال طلا فکر کنم. در گوانجو حریف کره‌ای که سابقه قهرمانی جهان را در کشورش- آن هم در غیاب قهرمانان صاحب‌‌نام دارد- به همراه سجاد انوشیروانی مهم‌ترین و اصلی‌ترین رقیب‌هایم به حساب می‌آیند. چینی‌ها، ازبک‌ها و قزاق‌ها در این دسته توان رقابت با ما را ندارند.
از وزنم نپرسید
در میان همه حریفان شرکت‌کننده من وزنم سنگین‌تر بود. اصلا اعتقادی به کم کردن وزن ندارم که مبادا در صورت مساوی شدن رکوردها با سبک‌تر بودن نسبت به رقبایم قهرمان شوم. معتقدم آن قدر باید روی تخته، قوی‌تر بود که کار به اگر و اما کشیدن وزن نکشد. لطفاً از من وزن دقیقم را نپرسید که به توصیه مربیان اجازه ندارم پاسخگوی این سؤال باشم.
خوشحال از پخش مستقیم و شادی مردم
بیشترین خوشحالی‌ام در رقابت با حریفان، پخش رقابتم به صورت مستقیم و زنده از تلویزیون بود و همین موضوع انگیزه‌ای به من می‌داد که برای خوشحالی مردم و خانواده‌ام از هیچ تلاشی برای رسیدن به طلا فروگذار نکنم و بسیار خشنودم که توانستم دل مردم را با این افتخار شاد کنم. جا دارد که از استقبال کم‌نظیر مردم شهرم به هنگام ورود تشکر کنم.
ورزشی سنگین با مصدومیت بالا
وزنه‌برداری، ورزش سنگینی است؛ به همان نسبت که به پرواز درآوردن وزنه‌ها روی سر به انسان‌ها شادی و شعف خاصی از قدرت و نیروی مضاعف می‌بخشد به همان اندازه هم می‌تواند با اندکی غفلت مصدومیت‌های سنگینی به همراه داشته باشد. من خودم بارها مصدوم شده‌ام.در هر دو جلسه تمرین صبح و عصر نزدیک به 25 تن وزنه را جابجا می‌کنم.
